Bulbophyllum makoyanum

(Rchb. f.) Ridley 1879
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Dendrobieae
Podplemię: Bulbophyllinae

Foto: © Syu Tyu Sen. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Bulbophyllum makoyanum

Synonim: Cirrhopetalum makoyanum Rchb. f. 1879 

Występowanie:

Filipiny, Borneo, Malezja oraz pojedyncze znaleziska w Singapurze. Na Filipinach rosną na drzewach, na niskich wysokościach, na wyspie Mindanao w prowincji Agusan, na wyspie Busuanga, na wyspie Luzon w prowincjach Ifugao, Rizal i Zambales, oraz na wyspach Palawan i Polillo, leżących na wschód od wyspy Luzon. Na Borneo rosną w nizinnych lasach w Kalimantan na wysokościach 100-200 m.   

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 35°C i 17°C.
Średnia wilgotność ponad 80% przez cały rok.
Opady deszczu wynoszą od 25 mm w lutym do 199 mm latem i jesienią.
Średnia temperatura (dzień/noc) to 29/22°C przez cały rok.
Okres kwitnienia: cały rok.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych pochodzi z doniesień hodowców. Na Filipinach kwitnące rośliny spotykano w lutym, marcu i od września do grudnia.  

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to bardzo mały epifit o wzroście sympodialnym osiągający 8 cm wysokości. 

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwy mają 2 cm długości. Są szeroko jajowate, gładkie gdy są młode, a z wiekiem pokrywają się rowkami. Od strony podstawy są częściowo okryte dość ściśle przylegającymi osłonkami. Przyrosty wyrastają na wysmukłym kłączu w odległości 2 cm od siebie. 

Liście:

Liście mają około 7 cm długości i 2 cm szerokości. Pojedynczy, wyprostowany, języczkowaty liść wyrasta z wierzchołka każdej pseudobulwy. Liście są zaokrąglone, rozcięte na wierzchołku, a przy podstawie zwężają się, tworząc bardzo krótki ogonek liściowy.  

Kwiatostan:

Kwiatostan ma do 20 cm długości. Wyprostowany, purpurowy pęd kwiatowy wyrasta u podstawy najmłodszej dojrzałej pseudobulwy. Na szczycie tego pędu kwiaty są ułożone w wachlarzyk lub w prawie okrągłą parasolkę.  

Kwiaty:


Foto: © Wolfgang Wieser. Wszelkie prawa zastrzeżone Opublikowano za zgodą autora.

5-10. Kwiaty są pachnące, mają bladożółte boczne płatki zewnętrzne z purpurowymi kropkami na połowie od strony podstawy, a na wąskiej części wierzchołkowej jest zaledwie kilka kropek. Płatek grzbietowy jest czerwonawy z ciemniejszymi kropkami i prążkami i ma frędzelki z żółtymi włoskami wzdłuż brzegów. Płatki okółka wewnętrznego są czerwonawe z ciemniejszymi kropkami i prążkami i także mają żółte włoski tworzące frędzelki na brzegach. Warżka jest żółtawa z delikatnymi purpurowymi kropkami. Płatek grzbietowy ma ok. 0,5 cm długości, jest szeroko jajowaty przy podstawie po czym zwęża się, tworząc wydłużone, ostro zakończone, nitkowate przedłużenie wierzchołka. Żółte włoski na brzegach mają około 1 mm długości. Płatki okółka wewnętrznego są nieco dłuższe i węższe niż płatek grzbietowy, a nitkowate przedłużenie wierzchołka nie jest tak długie. Wąskie boczne zewnętrzne płatki mają ok. 3,7 cm długości i są połączone ze sobą wzdłuż prawie całej długości obu krawędzi. Tępa, języczkowata warżka ma 0,25 cm długości.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

Przez cały rok średnia temperatura dnia wynosi 29-32°C, a średnia temperatura nocy 22-24°C, co daje amplitudę dobową 7-9°C.  

Światło:

12000-20000 luksów. Warunki powinny być raczej cieniste, z przefiltrowanym, rozproszonym światłem. Rośliny nie powinny nigdy być wystawiane na bezpośrednie działanie promieni południowego słońca. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.  

Podlewanie:

Opady deszczu są umiarkowane do obfitych przez prawie cały rok, ale w zimie i na początku wiosny przez okres 3-4 miesięcy są one niższe. Nawet jednak w tym okresie ograniczonych opadów deszczu rosa i nocne mgły dostarczają dodatkowej wilgoci, a więc tak naprawdę nie jest to zbyt długi ani zbyt suchy okres. Uprawiane rośliny należy podlewać obficie w okresie intensywnego wzrostu, lecz należy zapewnić doskonały drenaż, a podłoże wokół korzeni nigdy nie może być rozłożone ani rozmokłe. 

Nawożenie:

Rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Nawóz o dużej zawartości azotu jest korzystny w okresie od wiosny do połowy lata, a nawóz bogatszy w fosfor powinien być stosowany późnym latem i jesienią. 

Podłoże:

Rośliny te wymagają doskonałego drenażu i dobrej cyrkulacji powietrza wokół korzeni, sadzi się więc je zwykle do bardzo płaskich doniczek lub koszyków i stosuje bardzo luźne, szybko przesychające podłoże dość ciasno upakowane wokół korzeni. Różne ilości utrzymujących wilgoć dodatków, takich jak perlit lub kawałki mchu torfowca, mogą być wymieszane z materiałem podstawowym składającym się z drobnych lub średniej wielkości kawałków kory sosnowej lub paproci drzewiastej. Preferowane są włókna paproci drzewiastej, ponieważ nie rozkładają się tak szybko, jak kora. To oznacza, że rośliny nie muszą być za często przesadzane, co jest o tyle ważne, że wiele gatunków z rodzaju Bulbophyllum bardzo źle reaguje na wszelkie naruszanie bryły korzeniowej. Po dzieleniu lub przesadzaniu rośliny często przez prawie rok wracają do normalnego stanu. Jeżeli podłoże nie uległo rozkładowi, a roślina przerosła pojemnik, to można wyjąć roślinę z całą bryłą korzeniową i umieścić w większym pojemniku, po czym dopełnić świeżym podłożem. Jeśli przesadzenie jest konieczne, najlepiej przeprowadzić je w momencie, gdy nowe korzenie już zaczynają rosnąć, aby umożliwić roślinie jak najszybsze ukorzenienie się. Rośliny należy jednak przesadzać natychmiast po stwierdzeniu, że podłoże uległo rozkładowi.  

Wilgotność powietrza:

Wilgotność wynosi 85-90% przez większość roku i spada w okolice 80% na około 3 miesiące przy końcu zimy i na początku wiosny.  

Okres spoczynku:

Przedstawione tu warunki temperaturowe powinny być utrzymywane przez cały rok. Opady w zimie w naturalnym siedlisku są niewielkie, ale właściwie nie ma tam zupełnie suchej pory. Po osiągnięciu dojrzałości przez nowe przyrosty jesienią i zimą należy w pewnym stopniu ograniczyć podlewanie, zwłaszcza w przypadku roślin uprawianych w ciemniejszych warunkach krótkiego dnia typowych dla wyższych szerokości geograficznych, ale nie powinny one być zupełnie pozbawiane wody. Gdy zmniejsza się ilość wody, należy równocześnie zredukować nawożenie. Wiosną, gdy rozpoczyna się wzrost młodych przyrostów, zwiększa się podlewanie i nawożenie.